Zdrowe odżywianie
Autor:Mgr Izabela Szczepańska
Drodzy rodzice nasze dzieci jedzą śmieci…
W ramach Programu Akademia Zdrowego Przedszkolaka pragniemy zwrócić uwagę na problem jakim jest obecne żywienie dzieci. Żyjemy w czasach obfitości, ale pod znakiem podłej jakości. Wszyscy stajemy się niewolnikami nowych, złych nawyków żywieniowych, ponieważ dawnym nie umiemy lub nie chcemy sprostać. Zapracowani rodzice nie mają czasu, aby skupić się nad domowym posiłkiem. Nawet, jeśli ma on miejsce np. w weekend, również może składać się z gotowych dań do podgrzania, bo zmęczona po całym tygodniu pracy w firmie mama nie ma już siły na pół soboty przy kuchence. Utrwalają się nowe trendy; rodziny wychodzą w weekend na obiad do miasta. Tylko gdzie? Do galerii handlowej! I znów wszystkie drogi prowadzą do fastfoodów oraz wszelkiej maści naleśnikarni, pierogarni, pizzerii, barów z kebabami. Szału nie ma, ale dzieci są zadowolone, a kawa przesłodzona i ze sztucznym aromatem, nawet nie najgorsza. Po jedzeniu można w jednej chwili wyrzucić resztki z tacy do kosza. Uff, jesteśmy wolni. Możemy iść. Nie trzeba było gotować, nakrywać do stołu, myć naczyń i jeszcze się denerwować, że nie wszystkim smakowało. Można mieć to, czyli gotowanie, z głowy. A gdzie tu miejsce jeszcze na zastanawianie się, żeby było zdrowo?
Tymczasem śmieciowe jedzenie jest zabójcze dla zdrowia. Dzieci i młodzież bezkarnie opychają się produktami, które wyniszczają ich organizmy. Mało który rodzic chce jasno zdać sobie sprawę. Na oczach rodzica dziecko tyje, staje się ociężałe, ma problemy z koncentracją, jest leniwe, wybuchowe, podrażnione, agresywne. Mało tego; dziecko obserwuje i przejmuje nawyki żywieniowe. Rodzice organizują dzieciom urodziny w restauracjach typu fastfoods, kupują na wiwat Piccolo z bąbelkami. Chroniczny brak czasu i codzienna gonitwa stają się wymówką powtarzaną jak bez końca. Nie mam czasu, nie mogę, innym razem, jak skończę - dzieci słyszą te wymówki od najmłodszych lat. Robią więc co chcą. Dzieci idą na łatwiznę i pozwalają ponieść się konsumpcji, gdyż tak jest na czasie. Tylko, co z tego wyniknie?
Co mogą zrobić rodzicie? Dać dobry przykład! Garść przydatnych porad:
- Od najmłodszych lat włączajcie dzieci w przygotowywanie domowych posiłków. Nie odgrywajcie przed nimi niewolników garów (zwłaszcza mamy!). To utrwali w nich przekonanie, że gotowanie jest męką i w sumie niepotrzebną stratą czasu.
- To, w jaki sposób mówicie o jedzeniu, co jest dla was ważne, jak sami jecie, jaki macie stosunek do swojej diety i diety swojej rodziny - wysyłają dziecku silny przekaz. - Ustalcie z dziećmi listę potraw codziennych, na której znajdą się np. pożywne zupy oraz listę potraw okazjonalnych, na które możecie od czasu do czasu sobie pozwolić.
- Pilnujcie, aby nie stać się w oczach dziecka niewolnikiem diety i jego samego nią nie zniewalać. Zbyt restrykcyjne traktowanie swojego ciała i ciągłe przyglądanie się mu, wprowadzają sytuację napięcia i w rezultacie zniechęcają do pracy nad sobą.
- Namawiajcie dziecko do spożywania owoców i warzyw oraz do codziennych ćwiczeń. Przygotowanie sałatki owocowej na bazie jogurtu jest tak proste, że może wam w tym pomóc już przedszkolak. W ten sposób wyrobicie w nim nawyk samodzielnego przygotowywania sobie prostych posiłków.
- Pilnujcie, aby na rodzinnym stole był szeroki wybór pieczywa, makaronu, ryżu, zbóż, warzyw, owoców, produktów mlecznych, mięsa, ryb, drobiu, jaj, orzechów. Zabierajcie dzieci ze sobą na zakupy i pozwalajcie im buszować między półkami w poszukiwaniu odpowiednich produktów z listy. Nie pozwalajcie, aby wrzucały do koszyka co im wpadnie w oko. Bądźcie konsekwentni w realizowaniu listy zakupów, a nie ich widzimisie.
- W lodówce zawsze miejcie surowe warzywa i owoce gotowe do zaspokojenia chęci pochrupania czegoś
- Unikajcie jedzenia przed telewizorem, Nie pozwalajcie dzieciom pochłaniać posiłki przed komórką czy tabletem. W domu musi być wyznaczone miejsce do jedzenia oraz utrwalany nawyk sprzątnięcia po sobie brudnych naczyń, starcia ze stołu oraz pochowania reszty żywności do lodówki i szafek.
- Podstawą zdrowego żywienia jest aktywność ruchowa Zorganizujcie chociaż raz w tygodniu dłuższy spacer rodzinny.
,
Autor: Mgr I. Stęplowska
10 sprawdzonych sposobów na kreatywne spędzenie czasu z dzieckiem
Zabawa jest niezmiernie istotnym elementem codzienności dzieci, a także przy tym naturalnym zjawiskiem, które towarzyszy człowiekowi przez całe życie w rozmaitych formach. Zabawa powinna być podstawową aktywnością pracy z dziećmi zwłaszcza w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Pomaga ona w zrozumieniu świata oraz lepszym poznaniu samego siebie. W czasie zabaw pobudzane są ważne procesy nauczania, kształtują się zdolności do rozwiązywania problemów , a także odnoszenia sukcesu. Dziecko trenuje umiejętność szybkiego reagowania i jednocześnie uczy się przy tym współpracy. Należy pamiętać, że zabawy doskonale rozwijają wyobraźnię i pomysłowość dzieci. Dodatkowo wspólna zabawa z rodzicem zacieśnia więź między dzieckiem a mamą lub tatą, daje niesamowitą radość i satysfakcję. W dzisiejszych czasach, kiedy mamy coraz mniej wolnych chwil, pamiętajmy o bardzo ważnej roli, którą odgrywa w relacji rodzic- dziecko po prostu- wspólna zabawa. Oto kilka propozycji spędzenia czasu wolnego z dzieckiem w domu.
1.Idźcie na piknik!
Nikt przecież nie powiedział, że piknik musi być zawsze „pod chmurką”. Domowa podłoga to też świetne miejsce, aby zjeść wspólnie obiad. Wykorzystaj do tego celu drewnianą żywność , koc, wiklinowy kosz i lampę, która będzie udawała słoneczko.
2. Poszalejcie z masą solną
Pamiętasz z dzieciństwa własnoręcznie wykonane płaskorzeźby z masy solnej? To świetna zabawa, a do tego prosta i szybka. Woda, mąka i sól a potem kilka maźnięć farbą plakatową i jest szał.
3. Zbudujcie z dzieckiem domek z koca
Jest to jedna z najlepszych zabaw dla dzieci, która może trwać godzinami. Maluchy uwielbiają się chować- daje im to poczucie intymności i ucieczki od codziennej rutyny- tam chowają wszystkie swoje skarby i myśli.
4. Pobawcie się z dzieckiem w sztukę
Wykorzystaj do tego farby, kredki, flamastry, kolorowy papier, bibułę i inne gadżety, które dostaniesz w papierniku. Tutaj liczy sie wyobraźnia, wykorzystaj to, co Cię otacza. Możesz zrobić z dzieckiem pieczątki z ziemniaka, albo naszyjnik z jarzębiny. A przed świętami zadziałajcie z kartkami świątecznymi i łańcuchem na choinkę!
5. Pobawcie się w szefa kuchni
Przez żołądek do serca. Wspólne gotowanie może zamienić się w przygodę! Poeksperymentujcie trochę, stwórzcie ciasteczka własnego przepisu, albo sałatkę ze składników, które akurat macie dostępne w lodówce.
6. A może salka zabaw?
Sale zabaw mają jeden plus- pozwalają tak wyszaleć się dziecku, że wieczorem nie ma mowy o problemach z zaśnięciem, poza tym dziecko ma możliwość zdrowego spożytkowania energii.
7. Grajcie w gry
Zwłaszcza te planszowe. Mądrze wybrane gry to doskonałe narzędzie rozwoju dziecka. Granie może mieć wpływ na rozwój wielu funkcji psychicznych i społecznych małego człowieka. Gry mogą rozwijać mowę, pozwalają zwiększyć koncentrację dziecka. Gry planszowe uczą przestrzegania reguł, liczenia, grupowania, rozpoznawania kształtów, cyfr i liter.
8. Uczcie się angielskiego!
Eksperci twierdzą jednak, że im wcześniej zaczniemy oswajać dziecko z obco brzmiącym językiem, tym są większe szanse, że szybko i skutecznie opanuje ono umiejętności komunikowania się. Małe dzieci najwięcej uczą się przez zabawę. W swobodnej i radosnej atmosferze przyswajają dużo więcej, niż siedząc za biurkiem. Bajki, piosenki i gry w obcym języku to świetny sposób na zainteresowanie nim malca. Przydadzą się również książeczki i pisma, które dzięki swojej kolorowej formie na pewno spodobają się najmłodszym.
9. Uczcie dzieci gospodarności
Gotowanie czy sprzątanie to już nie są czynności zarezerwowane wyłącznie dla kobiet! W Stanach opublikowano wyniki badań, które pokazują, że mężczyźni czują sie szczęśliwsi, kiedy uczestniczą w prowadzeniu domu na takich zasadach jak ich żony. To oznacza, że chcą mieć taki sam udział w gotowaniu, sprzątaniu i prasowaniu co ich partnerki. To pokazuje, że warto uczyć dzieci (nie tylko synów) gospodarności.
10. Ćwiczcie pamięć
Fajnie byłoby popracować z naszym dzieckiem nad jego pamięcią. Dobrym sposobem jest nauka piosenek, czy prostych wierszyków, ale nic na siłę, bo wtedy na pewno się nie uda…
Miłej zabawy!
Rozwój mowy dzieci w wieku przedszkolnym
Mowa nie jest umiejętnością wrodzoną, dziecko przyswaja sobie ją od najbliższego otoczenia drogą naśladowania. Wielokrotnie powtarzane przez rodziców nazwy przedmiotów, znajdujących się w otoczeniu dziecka, zostawiają słuchowe ślady w jego mózgu. Dziecko usłyszawszy dana nazwę, potrafi sobie wyobrazić przedmiot, do którego ona się odnosi; czyli potrafi zrozumieć znaczenie wyrazu, z czasem potrafi nazwać także przedmiot. Rozwój mowy nie u wszystkich dzieci przebiega jednakowo: u jednych szybciej, i te dzieci zaczynają mówić wcześniej, u innych zaś wolniej, co przejawia się późniejszymi początkami mowy i wolniejszym przyswajaniem sobie wymowy pewnych głosek. Różna może być kolejność pojawiania się poszczególnych głosek w trakcie rozwoju mowy. Stopień rozwoju mowy w danym momencie zależy od różnych czynników. Do najważniejszych należą psychofizyczny rozwój dziecka oraz wpływ środowiska. Rozwój mowy postępuje równolegle z rozwojem motoryki narządów artykulacyjnych. Mowa wytwarza się dzięki skoordynowanej aktywności muskulatury języka, warg, gardła itd. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części aparatu artykulacyjnego potrzebny jest czas i aktywne ćwiczenia.
Okres swoistej mowy dziecięcej (od 3 do 7 roku życia)
Dziecko 3- letnie potrafi porozumiewać się z otoczeniem, mowa jego jest już w pewnym stopniu ukształtowana. Nie znaczy to jednak, że jest pozbawiona błędów i że jej rozwój nie odbywa się w dalszym ciągu. Dziecko zaczyna odróżniać fonemy: s,z,c,dz od ich miękkich odpowiedników. Mowa dziecka daleka jest od doskonałości. Wyrazu są poskracane, głoski poprzestawiane, grupy spółgłoskowe upraszczane.
Dziecko 3- letnie powinno już wymawiać wszystkie samogłoski tak ustne, jak i nosowe: a, o,u,e,i,y, ą , ę, chociaż w mowie mogą występować odstępstwa, np.: zamiana samogłosek: a- o,e- a, i- y. Jest to związane z niewykształconą sprawnością narządów artykulacyjnych. Powinny występować także spółgłoski twarde i zmiękczone: m,mi, b,Bi, p, pi, f,fi,w,wi, ś, ź, ć dź, ń, k, ki, g, gi, h, hi, t, Ti, d, di, l, li, ł. W tym wieku pojawiają się głoski s, z,c, dz a nawet u niektórych dzieci zaczynają przebrzmiewać najtrudniejsze głoski sz, ż, cz, dż. Ogólnie biorąc wymowę dziecka trzyletniego cechuje zmiękczenie głosek s,z,c,dz,sz, ż, cz, dż, które często są wymawiane jako ś, ź, ć , dź. Natomiast r może być wymawiane jako l lub j; zamiast f występuje h i odwrotnie.
Dziecko trzyletnie rozumie to, co do niego mówimy, spełnia polecenia, które zawierają znane mu wyrazy; komunikuje się z otoczeniem za pomocą kilkuwyrazowego zdania. Mówi chętnie, dużo, myśli głośno, przeprowadza narrację wykonywanych czynności, zadaje dużo pytań , choć jeszcze nie są do końca sprecyzowane.
Wymowa dziecka 4- letniego różni się pod względem dźwiękowym. Utrwalają się takie głoski jak s, z, c, dz. Dziecko nie powinno już wymawiać ich jak ś, ź ,ć, dź.Pojawia się głoska r, choć jej opóźnienie nie powinno niepokoić. Głoski sz, ż, cz, dż dziecko jeszcze zamienia na s, z, c, dz lub ś, ź, ć, dź.
Wypowiedzi czterolatka wybiegają poza aktualnie przeżywana sytuację, dziecko mówi o przeszłości i przyszłości. Mowa dziecka staje się dokładniejsza.
Mowa dziecka 5- letniego jest już w zasadzie zrozumiała. Głoski sz, ż, cz, dż, które pojawiały się w czwartym roku życia , zaczynają się ustalać. Dziecko potrafi je poprawnie wymówić i powtórzyć, choć w mowie potocznej mogą wystąpić jeszcze substytucje czyli zamiana. Głoska r powinna być już wymawiana. Wypowiedzi dziecka pięcioletniego to zdania złożone, gdzie uwzględnione są kolejność zdarzeń i zależności przyczynowo- skutkowe.
Mowa dzieci 6- letnich powinna być opanowana pod względem dźwiękowym.